დავით ჩივაძე
„ფშავი. შუაფხო. ფრაგმენტები“
 |
| შუაფხო (მარიამ ხუცურაულის ფოტო) |
-„თვალი ისევ ფანჯრისაკენ გაგექცა?!“
-„მასწავლებელო, ხედავთ იმ ფრინველს, მთის ფერდობს რომ
დასტრიალებს? რატომ დაფრინავს?! რა ჩემი ბრალია,
რომ დაფრინავს?!“
მოსწავლის პასუხმა გამაკვირვა, თუმცა, საუცხოო ბუნების შემყურეს, ძნელია რომ თვალი ამ სილამაზისაკენ არ გაგექცეს.
შუაფხო, ისტორიული ფხოვის ცენტრი („შუა ფხოვი“), ახლა ფშავის ერთი პატარა სოფელია, რომელიც მდინარე არაგვის
ორივე მხარესაა გაშენებული. მთის მოუსვენარ მდინარეს მრავალჯერ უცვლია კალაპოტი. მოსახლეობის
ნაწილი სწორედ მის ნაკალაპოტარზე სახლობს. გაზაფხულზე, ადიდებული არაგვი ბორგავს
და კვლავ თავისი ძველი სამფლობელოსაკენ იწევს. სოფელს თავს იახსრის უძველესი სალოცავი დაჰყურებს,
რომელიც თავის მფარველობას არ
აკლებს ხატის ყმებს. მთელი ფშავი დაწყებული
ჟინვალის წყალსაცავიდან, ვიდრე ბორბალოს მთამდე,
ერთი ვიწრო ხეობაა, რომელსაც ორთავე მხარეს მხარეს დარაჯად უდგანან ბუმბერაზი მთები. ფშაველთა
უმეტესობა, ძველად, მთის ფერდობებზე სახლობდა.
შემდეგ უგზობამ, კომუნიკაციის სირთულემ,
მთის ცხოვრების სიმძიმემ, აიძულა ისინი
